Hoe gaat het nu met Aukje Politiek…… Hvordan er det nu……..

Als “oud” Ferwerter kreeg ik de vraag om wat over ons gezin te vertellen nu wij alweer een jaar geleden zijn geëmigreerd naar Denemarken.

Mijn naam is Aukje Politiek geboren in Leeuwarden en tot mijn twaalfde heb ik in Dokkum gewoond. Een “stadse”dus. Mijn vader is overleden toen ik 9 jaar oud was. Mijn moeder trof later mijn stiefvader Engbert Miedema van de Hoofdstraat. Zij zijn getrouwd en zo kwam ik als twaalfjarig meisje in Ferwert te wonen.

Op 15-jarige leeftijd trof ik mijn man Jaap Politiek op het dorpsfeest in Ferwert. Wij zijn getrouwd op 11 juni 1993. Samen hebben we 5 kinderen gekregen. Fenna die op 1 januari 1995 levenloos is geboren. Rommert nu 20 jaar, Wybren 17 jaar, Jitse 14 jaar en Elvira 12 jaar.

Na de LHNO in Ferwert heb ik de VZ in Leeuwarden gedaan. Later nog de IG en de opleiding als verpleegkundige. Vanaf 1991 heb ik in de ouderenzorg gewerkt in Skilhiem te Stiens. Ik heb mijn 25 jarig jubileum net niet vol gemaakt. Een geweldige tijd waarin ik veel heb geleerd en fantastische collega’s had.

Naast mijn werk in de zorg hielp ik thuis altijd mee met het verzorgen van de kalveren en vele andere werkzaamheden op de boerderij. Ik als meisje uit het dorp wist niets van het boerenleven. Mijn schoonvader heeft mij hierin veel geholpen. Een fijne tijd vooral toen Rommert werd geboren. Samen met Pake de koeien uit het land halen dat vergeet je nooit. Net als zorgen mij in het bloed zat heeft Rommert de genen van zijn heit en pake mee gekregen. Altijd mee helpen op het bedrijf “ik heb geen tijd voor school” zei hij de eerste dag bij juf Gaatske in de klas want hij moest kuilen. Dat hij dan ook boer wilde worden was geen verrassing. Hij heeft school in Nederland af kunnen maken op het Nordwin College.

Voor Wybren was dat anders, hij zat in het laatste jaar voor zijn opleiding als timmerman op het Dockinga College in Dokkum . Toen Rommert op buitenlandse stage was moest hij thuis wat meer doen. Hij had er plezier in en heeft oog voor het bedrijf. Is heel oplettend als er iets niet goed gaat met een koe. Uiteindelijk kwam het er op neer dat hij toch liever boer wilde worden. Hij heeft vier maanden bij zwager en schoonzus Mathys en Hillie mogen wonen zodat hij zijn school af heeft kunnen maken in Nederland. Met een diploma op zak, is hij vier maanden later in Denemarken komen wonen. Dit was voor mij als moeder het moeilijkste op dat moment. Je laat 1 zoon achter al was het maar voor 4 maanden.

Jitse zat in het eerste jaar van het Dockinga en Elvira zat op de Twine in Dokkum.

De plannen om te gaan emigreren zijn er altijd wel geweest. Jaap had in de begin jaren van ons trouwen altijd al willen emigreren, maar ik wou er niet over praten. Ik kon niet buiten mijn familie. Maar naar mate je ouder wordt en onze kinderen opgroeiden, ben ik van het boerenleven gaan houden. Ons bedrijf in Ferwert was niet groot genoeg voor onze twee zonen om beide boer te worden. Ook Elvira roept altijd ik wil boer worden. Dus misschien wel drie die het bedrijf over willen nemen. Nadat we Rommert naar zijn stage hadden gebracht in het buitenland zei Jaap onderweg naar huis dit komt zo niet goed. We moet hier weg en ergens anders een boerderij zoeken waar we onze kinderen een goede kans kunnen geven om boer te worden. Nederland is te klein, het leven als boer valt niet mee. De lange tijd van lage melkprijzen heeft er bij veel boeren flink ingehakt. Je ziet het niet aan de buitenkant maar melk leveren onder de kostprijs is voor veel melkveebedrijven dramatisch geweest. Gelukkig zijn de prijzen weer wat omhoog gegaan. 

Vervolgens ga je eerst samen praten wat zijn de mogelijkheden. Ik, die altijd gezegd heeft dat ik niet wilde, was nu diegene die mee praatte over emigratie. We werden steeds enthousiaster en uiteindelijk na veel tafelgesprekken met ons gezin het besluit genomen om te gaan vertrekken. Op de verjaardag van Jaap 17 juni 2015 hebben we het de familie verteld. Begin juli kwam ons bedrijf in Nederland te koop. Ondertussen waren wij vele malen naar Denemarken geweest en hebben daar veel bedrijven bezocht. Ons bedrijf is verkocht op 4 januari 2016, en in Denemarken hebben we het bedrijf op 14 januari 2016 gekocht.

   

In Denemarken wonen we dus nu precies een jaar. We wonen 5,5 km buiten het dorp Ørnhøj. Het bedrijf bestaat uit 600 melkkoeien en ongeveer 160 stuks jongvee. Op onze jongvee locatie in Spjald lopen 340 dieren. Rommert en Wybren wonen op het jongveebedrijf in Spjald. ‘s Ochtends verzorgen zij daar eerst het jongvee en komen dan op de hoofdlocatie. Rommert is voermeester wat inhoud dat hij alle dieren van voer voorziet. Wybren zorgt dat de grote kalveren voer en stro krijgen. Samen met Jaap heb ik de zorg voor de kleinste kalveren. Op dit moment zijn dat er zo’n 60 kalveren. Jaap doet het management voor het hele bedrijf. Daarnaast melken we volgens een melkschema die ik dan maandelijks maak. We melken drie keer daags om 4.00 - 12.00 en 20.00 uur. Zo vullen we elkaar goed aan. De kwaliteiten van elkaar kennen is hierin erg belangrijk.

Daarnaast hebben we nog 5 Roemeense medewerkers die hoofdzakelijk melken. Dit gaat heel goed en zijn we erg tevreden mee.

   

Het eerst jaar was door de lage melkprijs erg lastig. Het gaat nu gelukkig weer beter nu de melkprijs boven onze kostprijs zit. Als gezin hebben we het goed. Jaap, de twee oudsten en ik genieten van het bedrijf. Er is veel te doen maar om het samen te doen geeft een goed gevoel. Voor Jitse is het moeilijk geweest. Hij voelt niets voor het bedrijf en mist zijn vrienden in Nederland. Gelukkig is er skype zodat hij nog veel contact heeft met de jongens! Ook Elvira mist haar vriendin Lyan nog steeds maar ook zij skypen veel.

De taal is wel een hele grote uitdaging. Elvira spreekt al vloeiend Deens en ook Jitse kan al goed Deens. Zij hebben het hele jaar extra les op school gehad. Voor ons is het moeilijker. Wij krijgen met ons vieren 2 uur per week Deense les thuis. Spreken het een beetje en kunnen het een beetje verstaan maar schrijven is toch een stukje moeilijker.

Zo zijn jullie wat op de hoogte hoe het ons als familie is vergaan het afgelopen 1,5 jaar.

Emigreren een hele stap maar we hebben het heel erg naar ons zin in Denemarken!!


Aukje Politiek