“Kom Binnen”. Uitnodigend zwaait de voordeur open. Ik nestel me in de stoel en vergaap me aan het adembenemende uitzicht via het grote hoekraam over de Beintumer en Ferwerter Mieden. Wat mooi! “Prachtig nou” zegt Pyt. “Je kunt hier gedurende de dag van zowel de zonsopkomst als zonsondergang genieten”. Pyt Nauta en Wiep de Wit zijn hier aan It Suderheech 13 na enige omzwervingen door Ferwert terecht gekomen en wonen hier alweer 20 jaar met veel plezier. Zonder slag of stoot is dit echter niet gegaan. Sietse Braaksma de tulpen- en gladiolenteler had deze kavel bij verkoop van de grond namelijk voor zichzelf gereserveerd. Pogingen tot aankoop strandden toen dan ook. Jaren later, toen ze zelf een andere woning hadden gekocht, werd de kavel alsnog door de familie te koop aangeboden “Het was dat Wiep’s oog toevallig op de advertentie viel en dat ze meteen actie heeft ondernomen anders hadden we hier waarschijnlijk nooit ons huis kunnen bouwen” zegt Pyt.
Eerder deze week dacht ik bij het openen van het digitale nieuwjaarsverslag van ’t Nut ‘oh jee’ Pyt wordt hierin ook al volop genoemd, maar zoals zal blijken: Pyt’s leven zit vol met verhalen. Er bleef nog genoeg over voor ‘dit stukje’. We duiken eerst maar eens in het verleden.
“Hikke en tein” de mooie Friese benaming voor geboren en getogen; in 1955 kwam Pyt als bakkerszoon in Ferwert ter wereld en zijn wieg stond op ’t Vrijhof nummer 4 – het huis waar nu Johannes van Dijk en Rigt Wiersma wonen. Zijn ouders Klaas Nauta en Sippie Feenstra hadden daar in die jaren een bakkerij. Mem Nauta heeft gedurende vele jaren het postagentschap vanuit de winkel gerund.
Het sociale leven is Pyt met de paplepel ingegoten. Met zijn altijd joviale heit ging hij wanneer dat maar kon mee te suteljen (= venten). Vanaf vijftienjarige leeftijd heeft hij zich in het vak van ober bekwaamd; eerst in het ‘Jeugdgebouw’ (later De Antenne). “Vroeger had je elke week wel haast een bruiloft of partijtje”. Later ieder weekeinde in De Stap. “Druk dat ik het had op zaterdag joh; eerst sutelje, dan voetballen - ik wilde tot het eerste van Wardy doordringen - op 'e jûn werken in de horeca en dan daarna op de Kreidler – zonder helm – naar Sint Anne en Ljouwert om te stappen. Dan kon ik ook wel eens thuiskomen op tijden dat mijn moeder alweer van bed af kwam”.
Ik zou wel graag foto’s uit die tijd van je ontvangen ter opsmuk van het verhaal Pyt, zeg ik. “Tja” zegt Pyt, “dat is niet zo gemakkelijk. Destijds hadden wij een fototoestel bijeen gespaard met de zegeltjes bij de beschuit van Van der Meulen uit Hallum. Zo eentje waar je een rolletje in deed waarmee je 12 kiekjes kon schieten. Met dat rolletje moest je wel het hele jaar doen”. Lachend voegt Pyt toe; “Mijn zus Tineke zorgde er wel voor dat zij het meest op de foto kwam”.
Pyt is er trots op dat hij het oudste nog actieve lid van voetbalclub Wardy is en dat hij elke week nog in de sporthal met ‘de jonkies’ mee kan komen en – dat is het belangrijkste – nog steeds van ze mág meedoen.
Met zijn jeugdkameraden neef Tom Nauta, Gerlof van der Leij en Gelf Anema doolde hij maar wat graag rond in ‘t oude appelhof van de familie Anema, waar nu de machinefabriek van WIFO is gevestigd. Met een ongezien meegenomen pakje boter van thuis maakten de jongens dan op een kampvuur zelf gebakken patat. Als de mannen dit lezen zullen zij zich vast spannender zaken uit die tijd herinneren maar meer dan dit brave stukje kattenkwaad liet Pyt mij niet optekenen.
Zijn nog immer werkzame leven is voor Pyt begonnen als docent in het onderwijs. De vlijtige leerling doorliep de Mavo in Ferwert, ging vervolgens naar de Havo in Dokkum en studeerde daarna Orthopedagogiek in Groningen, waar hij ook nog op kamers heeft gewoond. In tussentijd moest hij ook nog zijn militaire dienstplicht vervullen, iets waar hij liever onder uit was gekomen maar een S5-afkeuring afdwingen, ging hem net te ver. Veertien maanden van zijn leven bracht hij door op de kazernes in Venlo, Harderwijk en Zuidlaren. Hij schopte het tot soldaat eerste rang van het 44e pantserinfanterie bataljon wat inhield dat hij hele dagen in een Jeep rondreed.
In 1970 heeft hij Wiep op een wel heel wonderlijke wijze aan de haak weten te slaan. In die jaren had de eerder genoemde Gelf van der Leij zich aangemeld als vrijwilliger voor de VN-troepen in Libanon. Om hun kameraad een mooi afscheid te geven, hadden de mannen een gezellige uitgaansavond voor de ‘held van de toekomst’ geregeld en tijdens deze avond werden vele meisjes – waaronder ook Wiep - gevraagd met Gelf te dansen. Gelf had zijn hakken nog niet gelicht of Pyt trok de stoute schoenen aan en is er zelf met dit leuke meisje ervandoor gegaan.
Pyt en Wiep trouwden, kregen twee zonen - Thomas en Claes Jolle - en genieten nu van hun twee kleindochters die in Ternaard wonen. Werken, studeren, ’t café en zijn gezin. Pyt had het druk maar genoot er ook van. Vanuit zijn stageplek aan de LTS ito-afdeling van het Dockinga College werd hem zijn eerste baan aangeboden die hij dankbaar accepteerde. Geleidelijk aan verlegde hij zijn werkterrein naar leerlingbegeleider van kinderen die moeilijker kunnen leren. In plaats van ze een uitzonderingspositie in het onderwijs te geven, hangt Pyt de theorie van ondersteuningsbehoefte aan “Gewoon waar het kan; Speciaal waar het moet”. Hij merkte al snel dat er binnen het onderwijs nog veel op dit gebied te verbeteren viel en hij werd dan ook met zijn boek “Leerlingen met een specifieke hulpvraag, achtergronden van en tips voor de omgang met” dat hij in 2006 schreef met Marinus Giesing, aanjager van een landelijke verandering. Dit boekwerk beleeft met 120.000 (!) exemplaren inmiddels zijn 42e druk en wordt landelijk in het onderwijs gebruikt. Een aantal jaren is hij directeur van het Samenwerkingsverband Zuidwest Friesland geweest. Door zijn diverse posities heeft hij het beleid kunnen beïnvloeden en structuren voor goede ondersteuning kunnen aanreiken. Feeling met het onderwijs is hij altijd blijven houden. Pensioen is aan Pyt nog niet besteed. Hij wordt nog altijd gevraagd als deskundige. Momenteel stelt hij zijn kennis ter beschikking aan scholen in Assen en Zuidwest Friesland.
Pyt’s verbondenheid met Ferwert en Hegebeintum uit zich op velerlei wijzen. Zoveel zelfs dat ik hier maar volsta met het benoemen van een aantal mooie dienstbaarheden. Ten eerste is hij actief lid van de werkgroepen ‘Doorgaande Weg” en “Wonen”. Bij dat laatste heeft de toekomst van ons gemeentehuis zijn speciale aandacht. Daarnaast heeft Pyt zich tezamen met Johannes van Dijk ingespannen voor aandacht aan de (verdwenen) cultuurhistorische aspecten van onze dorpen. Hij heeft er eigenhandig met Johannes voor gezorgd dat het beeld van Gemme van Burmania kon worden gerealiseerd. Ook het standbeeld van de Wardiaan is door zijn grote inzet tot stand gekomen. Dit was tevens het eerste kunstwerk van dorpsgenoot Hans Jouta dat in brons werd gegoten. Zo blijven de herinneringen aan vroeger levend. Wat zou Pyt het mooi vinden als de oude haven op enigerlei wijze weer terug zou kunnen komen in het dorpsbeeld. Een mooi project waar hij zich met hart en ziel voor zal inspannen.
Vergeet ook niet zijn jarenlange deelname aan “The Old Pipers” de bekende Ferwerter band die Ierse muziek zingt en speelt en zijn inzet voor de reünie in het kader van Simmer 2000 met het bijbehorende kunstwerk ‘Monument fan ‘e Tiid’ met 600 tegels met handen van de dorpsgenoten welk werd onthuld door Van der Velde uit Australië en zoals hij het zelf zegt “Als het monument dan toch onthuld moet worden dan door degene die er het langst voor heeft moeten reizen”. Zijn voormalige voorzitterschap van de kaatsvereniging, en zijn huidige functie van Dorpsgids met dorpsgenoten Mattijs Politiek, Corrie Sterk, Jetty Reitsma en Joute Bouma mag ook niet onbenoemd blijven en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan.
Pyt steekt zijn bewondering voor de inzet van de (bestuurs)leden van het DBFH voor allerlei kwesties welke onze dorpen aangaan niet onder stoelen of banken. Ook prijst hij de tomeloze inzet van de Doarpsomtinkers. De aandacht voor elkaar is enorm belangrijk. Op mijn vraag wat Pyt nog graag met de lezer wil delen, antwoordt hij dat wat hem betreft de leefbaarheid van de dorpen hoog moet worden gehouden en dat het mooi is als we daar als dorpsgenoten samen aan werken. Zoals Pyt het zelf zegt: “Het is belangrijk dat we er met zijn allen de schouders onder zetten”.
Op de fiets terug naar huis bedenk ik me één ding; heeft Pyt nou ooit het eerste van Wardy gehaald of niet………?
Fans fan Ferwert en Hegebeintum
Binnenkort verschijnt op Ferwert Online een vraaggesprek met een andere dorpsgenoot. Heb je tips of wil je zelf geïnterviewd worden, laat het ons weten via
